نبودنت را ،
تـــــاب می آورم
رفتن را ،
تحمـــــّل میکنم
فراموش شدنم را ،
بــــاور میکنم
امــــــا !!!
فــــــراموش کردنــــــت...
دیگر
کـــــا رِ مـن نــیست !

آفريدگارم...در زمستانی سرد ، با دلی رفته از دست ،زیر لب می خوانم ، کاش می شد به تو گفت :که تو تنها سخن شعر منی ،تو نرو دور نشو از بر من ،تو بمان تا که نمیرد دل من

سکوت من ابتدای لبخند تو بود
و......

گریه من پایان بودن تو....

بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند.تارموی توست اما ریشه ی عمر من است

بگویم و بدانی یا نگویم و میدانی،فاصله دورت نمیکند،در خوبترین جای جهان جا داری،جایی که دست هیچکس به تو نمیرسد.

نباید شیشه را با سنـــــــــگ بازی داد !
نباید مست را در حال ِ مستــــــی . . . دست ِ قاضـــــــــی داد !
نباید بی تفاوت !
چتر ماتـــــــــــــــــم را . . . به دست ِ خیــــــــــــــــس ِ باران داد !
کبوترها که جز پرواز ِ آزادی نمی خواهند !
نباید در حصار ِ میـــــــــــــله ها . . . با دانه ای گنــــــدم . . . به او تعلیم ِ مانـــــــــــدن داد !

بگذار این مردم
هر چه دل شان می خواهد بگویند
تو خورشید منی
حتی اگر
از پشت کوه آمده باشی.....!

اشتياقي كه به ديدار تو دارد دل من دل من داندو من دانم وتنها دل من.